Bozuk Düzen

DÜZEN BOZUK, SAHNE ŞAHANE...

Salona ilk adımı attığınız dakikada oyunun büyülü atmosferi başlıyor aslında.. İlk olarak, açık sahne perdesinin o amacına fazlasıyla ulaşan sersemleştirici haliyle karşılaştığınızda yani...

Bana birkaç küçük dakikalık bile olsa yürümeyi dahi unutturan o görsellik karşısında, çenemi kapatıp diğer adımımı atmam gerektiğini hatırlamamla birlikte iki şey geçirdim aklımdan.. İlki; konusunu bilmesem de bu akşam müthiş bir oyun izleyeceğim düşüncesiydi. Diğeri ise Barış DİNÇEL’in klasikleşmiş ve inkar edilemez mükemmelliği...

Daha o boşken bile çok şey anlatan harika sahne dekoruna doyamadan oyun başladı. İzledikçe ara ara aklımda canlanan rahmetli dedemin bir sözünü müsaadenizle sizle paylaşmak istedim: “Ata olmayan evde düzen olmaz”.

Deprem gibi büyük bir felaket sonrasında küçük, mutlu kasabalarında neleri var, neleri yok satıp göç ettikleri büyük şehrin yaşam koşullarına bir türlü uyum sağlayamayan, altı kişilik küçük ve birbirine bağlı bir aile..

Göçten kısa bir süre sonra babalarını kaybetmeleri, bir türlü iyileşemeyen ve çoğunlukla hastanede olan annelerinin sağlık durumu da iyice kötüye gidince dengeleri iyiden iyiye bozulmuş.

Fedakarlık adı altında harcanan hayatlar, alkol, şiddet, sevgi, aşk, ilgisizlik, belki ihanet, zengin kız-fakir oğlan birlikteliği, çaresizlikten atılan yanlış adımlar, yanlış seçimler... Her biri o kadar ince, o kadar masum ve bir o kadar haklı biçimde sahneye uyarlanmış ki; bu kaos ancak bu kadar net ve yalın anlatılabilirdi diye düşünmekten insan kendini alamıyor.

Güner SÜMER’in yazdığı oyunun yönetmeni Burteçin ZOGA, Işık Tasarımı Mahmut ÖZDEMİR, Efekt Tasarımı Ersin AŞAR, dekor ile örtüşen kostümlerin mimarı ise Nihal KAPLANGI.

Perihan SAVAŞ’ın da rol aldığı oyunda Aziz SARVAN, Gürol GÜNGÖR, Yılmaz MEYDANERİ, Demet BOZYAKA, Berrin KOPER, Gün KOPER, Selin İŞCAN, Uğurtan ATAKAN, Ahmet ÖZASLAN, Çağlar POLAT ve Enes BAZAK’tan oluşan kadro, tam anlamıyla hakkını vermişler bu duygusal hikayenin..

Ustalar ya da ustalaşmış oyuncular için naçizane kalemimden çıkabilecek “saygı” dışında bir kelam olamaz; haddim değil..

Lakin müsaadenizle; “Ragıp” karakterini canlandıran Sevgili Yılmaz MEYDANERİ’ne ve genç oyunculardan “Ömer” rolünü üstlenen Gün KOPER’e bu oyunda ayrı bir hayranlık beslediğimi dile getirmeden edemeyeceğim.

Ömer’in her karedeki masumluğu, kılık-kıyafeti, saç şekli, oturması bile gözlerimi dolu dolu etmeye yetti diyebilirim.

Hele Ragıp... Doğru bir şekilde ifade edebilecek sözleri dahi bulamıyorum. Ancak izlerseniz ne demek istediğimi anlayabilirsiniz sanırım.

Emeği geçen herkesin binlerce kez yüreğine sağlık.. Tek kelimeyle mükemmeldi.